Na ślubie mojej siostry, gdy rozłożyłam białą lnianą serwetkę na moim talerzu, zauważyłam pod nią małą złożoną kartkę papieru.

„Nic nie poczuła” – powiedział ze śmiechem. „Kiedy poruszy temat rozwodu, twoja zgoda będzie już potwierdzona. Plan jest idealny”.

Miałem wszystko, czego potrzebowałem.

Następnego dnia poszedłem do biura Briana. Odtworzyłem mu nagranie i pokazałem zrzuty ekranu. Jego twarz zmieniła się z zakłopotania w mieszaninę gniewu i głębokiego smutku.

„Nie mogę w to uwierzyć” – wyszeptał, trzymając głowę w dłoniach. „Naprawdę ją kochałem”.

„Oboje jesteśmy ofiarami” – powiedziałem. „Ale nie musimy nimi pozostać”.

Razem zaplanowaliśmy kontratak. Brian zapowiedział, że w następny weekend urządzi wystawną imprezę „przedmiedziową”. Pułapka została zastawiona.

Przed imprezą w końcu dowiedziałam się, kto napisał list. Samantha, najlepsza przyjaciółka Jessiki. Dręczona wyrzutami sumienia, wyznała wszystko. Nie mogła po prostu stać i patrzeć, jak dwoje niewinnych ludzi ginie.

W sobotni wieczór dom Briana był pełen około pięćdziesięciu gości. Michael i Jessica poruszali się wśród nich, zupełnie nago, udając szczęśliwych nowożeńców. O 20:00 Brian stuknął się kieliszkiem.

„Dziękuję za przybycie” – zaczął. „Mam dziś wieczorem specjalną wiadomość. Niedawno usłyszałem o bardzo „interesującej” rozmowie między moją drogą żoną a jej zięciem”.

W pokoju zapadła cisza. Włączył magnetofon i nacisnął przycisk odtwarzania. Głosy Michaela i Jessiki, planujących oszustwo, romans, nowe życie, rozbrzmiewały w ciszy pokoju. Goście wstrzymali oddech. Michael i Jessica pobladli jak śnieg.

„To” – głos Briana drżał z wściekłości – „jest prawdziwa natura kobiety, którą kochałem. I prawdziwa natura męża Emily”.

Pokój się zawalił. Michael próbował wymamrotać przeprosiny, ale dowody były niepodważalne.